5e en 6e week Bukomansimbi

We hebben aan het begin van de week ’s nachts flink wat regen gehad. Omdat dit aan het begin van het seizoen was, bracht dit vliegende mieren met zich mee. Deze mieren kwamen met kuddes uit de grond zetten. Toen we dinsdag wakker werden, lagen overal echt op elke plek (vooral daar waar licht scheen), vleugels en mieren. (heel fijn wakker worden met drie vleugels naast je kussen.. dus alle volgende nachten m’n klamboe maar extra goed afsluiten!) Wat ’n voordeel aan de regen ’s ochtends is, is dat we rustig uit kunnen slapen! Als het hier namelijk regent, word er weinig tot niets meer gedaan. Het ontbijt wordt dan ook gerust twee uur later geserveerd. Zo ligt hier alles stil als het regent, maar gaat alles rustig door als er geen stroom is. In Nederland gaan we rustig door als het regent, maar gebeurt er niets als er geen stroom is. Klein verschil.
Door de regen zien we nu ineens veel meer beesten. Zo zijn er ineens heel veel vogels te zien, en ook komen er weer andere insecten tevoorschijn. Die insecten zijn hier trouwens niet echt subtiel, ze zijn veeeele malen groter dan in Nederland.
Dinsdagmiddag hebben we ’n spelletjesmiddag gehouden bij Chris boven op de berg. Of nou ja, het was uiteindelijk een competitie rummicub geworden. Helaas had ik m’n dag niet helemaal geloof ik, gezien ik álle potjes heb verloren… ’s avonds hebben we voor de ontspanning gekeken naar de Oudejaarsconference van Guido Weijers. Dat gaat trouwens ideaal. Chris heeft namelijk een onwijs chille bank en ‘n beamer.
Woensdag ben ik met Bart en Remco naar het dorp gegaan. Hier zijn we random ergens langs de weg gaan zitten. Mooi om gewoon eens rustig rond te kijken wat je allemaal ziet. Je ziet soms zulke bijzondere dingen / voorwerpen voorbij komen! Helaas was het vandaag wat rustig qua verkeer. Van het verkeer dat er was, trokken we wel weer duidelijk de aandacht, mensen die bijna achterstevoren op de bodaboda zaten om nog ’n blik op ons te werpen, of gewoon even toeteren of zwaaien. Verder kwam de politieagent een praatje maken, en hebben we de dorpskinderen erg vermaakt door er alleen maar te zitten.

Zaterdag hebben we weer ’n gezellig dagje Masaka gehad. Waar het vooral weer om boodschappen en lekker eten ging. De weg naar Masaka toe was trouwens een keer geen stof happen. Het regent met behoorlijke regelmaat, waardoor de weg op sommige plaatsen lekker glibberig is. Voor het vertrek draaide de chauffeur de bouten van de wielen (het reservewiel) nog even goed aan, dus dat moest wel goed komen.

Zondag was het visitation day op Hoy’s college. Ik had vrijdag de hoofddocent van Hoy’s gevraagd hoe laat dit zou beginnen, 9 uur. Toen we ons ’s ochtends aan het klaarmaken waren kwam Chris al langs om te melden dat het om 11 uur zou beginnen. Daarop zijn Rosan en ik ook nog maar even naar boven gelopen waar Chris woont, om met de jongens mee Formule 1 te kijken. De jongens hebben een extra tv abonnement gekocht, zodat ze de formule 1 kunnen volgen. Ondertussen had Chris met de hoofddocent afgesproken dat hij zou bellen als het zou beginnen. Zodat wij konden zorgen er dan ook te zijn, in plaats van dat we daar nog erg lang zouden moeten wachten. Uiteindelijk (wat natuurlijk al wel te verwachten was) deed Chris een belletje naar de hoofddocent, en die was inderdaad vergeten om ons te bellen. Helaas hadden we hierdoor ’n optreden van ’t kinderkoor al gemist. Erg jammer, gezien dit altijd erg vermakelijk is om naar te kijken! We hebben nog wel overige stukjes van leerlingen gezien. Dat gaat op Hoy’s wel anders dan op Kidsgear. Hier mogen de leerlingen zelf weten of en wat ze gaan doen. Dit waren vooral playback optredens. En tja, gezien het bij Hoys meer op de resultaten draait op school, hebben ze niet veel geoefend. Dit was ook wel aan de optredens te zien. Na een paar uur hadden we het wel weer aardig gehad. Er werd eigenlijk alleen maar in het Luganda gesproken, waardoor wij er niets van konden volgen. En áls er in het Engels werd gesproken, werd er zo hard en onduidelijk in die microfoon gesproken, dat ook dat maar slecht te verstaan was. Jammer! Ik denk dat Hoy’s nog een hoop kan leren van hoe het er op Kidsgear aan toe gaat.

Maandag heb ik een les van Rosan, Remco en Bart bijgewoond die zij gaven aan de docenten van Kidsgear. Deze les ging over de verschillen van het onderwijs in Uganda en Nederland. De les had als uiteindelijk doel het introduceren van werkvormen, om zo te proberen de lessen hier voor de leerlingen wat actiever te maken, en te leren van elkaar. Dit was erg interessant. Het was vooral interessant om de reacties en de activiteit van de docenten te zien. Het is hier nog een hele klus om feedback, opmerkingen of tips van de docenten te krijgen. Zij zijn hier niet gewend dat je dit zo op de man af vraagt. Ook wanneer je een vraag stelt aan de hele groep, zal er niemand spontaan een antwoord geven. (dit zagen we eerder ook al met een vergadering) Wil je iets uit hen krijgen, moet je ze bij naam noemen. Hoewel het ook dan nog een verassing is of je een (nuttig) antwoord krijgt. De kans is namelijk groot dat je geen antwoord krijgt, hoogstens wat gelach of als antwoord ‘ja’ krijgt, ook al stel je een open vraag… Later in de bijeenkomst ging dit overigens veel beter!

Na de bijeenkomst zijn we richting Masaka gegaan. Er waren namelijk wat tassen in het restaurant blijven liggen… Dus voor straf vandaag maar naar het restaurant gegaan om de spullen op te halen en een avondmaaltje te scoren.
De rest van de week heb ik niet onwijs veel gedaan. Ik was een paar dagen niet helemaal fit, dus maar rustig thuis gebleven.

Donderdag had Charles een kip gekocht voor het avondeten. Achterop ’n scootertje met fietsbanden vastgeknoopt kwam hij aan. Het was een mooi kippetje. Na hem even bewonderd te hebben en het water ondertussen was gekookt, toegekeken hoe Grace hem heeft geslacht. Ze doet het nog net niet dagelijks, maar ze doet het wel vaker. Het was dan ook zo gepiept. ’s Avonds hebben wij heerlijk genoten van gefrituurde kip met rijst. Hij smaakte zeer goed!

Sinds donderdag zijn er externe koortrainers. Daarom heb ik m’n kamertje even voor ’n week afgestaan en ben ik gezellig bij Rosan ingetrokken. Donderdagavond hebben we weer meegekeken bij een repetitie van het koor. Dit blijft erg gaaf om te zien. En die kinderen kunnen dansen! Ik blijf m’n ogen uitkijken! Ze hebben hier nu nog een week om flink te repeteren, want half april zullen ze naar Nederland vertrekken. ’s Avonds hebben we nog heerlijk genoten van ons rode wijntje bij het vuurtje van plastic en hout(!).

Vrijdagochtend had ik met Chris afgesproken om mee te gaan naar het dorp, de kok van Kidsgear zou namelijk een varken (een iets grotere Mika) gaan slachten. Altijd interessant om te zien. Dus nadat ik halsoverkop m’n bed uit moest, zijn we door de boes naar het huis van de kok gereden. Daar aangekomen, lag het varken al in stukken. Helaas, te laat. Om de belasting te ontlopen had hij het dier al geslacht. Als je hier een dier (geit, koe, varken) slacht moet je namelijk 30.000 shilling (ruim €9, -) betalen. Nu had hij dit geld mooi in zijn zak kunnen houden. Het was uiteindelijk ook leuk om te zien hoe het vlees verder in stukken werd gesneden, hoe de kop doormidden werd gesneden, en hoe hier de kleine kinderen rond lopen met ’n mes die bijna even groot is als het kind zelf. De docent die er ook bij was, pakte een briefje uit zijn zak met namen van alle mensen die vlees van het varken wilde. Nadat alles was gesneden ( wat ze ook echt haast op het grammetje af nauwkeurig kunnen) werd alles ingepakt in bananenbladeren. De docent zou zo bij PostNL aan het werk kunnen met alle pakketjes die hij mee terug nam.
De kinderen knaagde hier op stukken suikerriet. Ik wist niet wat het was, dus Chris had geregeld dat we een paar stukken mee konden nemen. Niet veel later kwam er een kind met twee grote stengels aanlopen. Bij suikerriet is het de bedoeling dat je hier een stuk af bijt, er ’n paar keer op kauwt en het uitspuugt. Het smaakt best prima, het is veel vocht met suiker.
Chris pakte een mes om de lange stengels doormidden te snijden. Toen Chris dit deed, moesten de mensen erom heen lachen, ze zeiden dat het leek alsof hij een hele boom om wilde hakken. ‘so much energy!’ Tja, ze hebben hier beste messen die eigenlijk ook altijd vlijmscherp zijn!
Vandaag is het (goede) vrijdag. De kinderen zijn vandaag en maandag ook vrij (behalve P6 en P7, die moeten extra leren). Dus veel docenten en kinderen zijn naar huis. Wij gaan vanmiddag richting Masaka om daar weer een weekendje te chillen. Met op het programma een bbq, een avondje Ambiance en een chill dagje zwemmen. Moet goed komen!

Geniet van het lange weekend!