Mijn 1e week in Uganda

Om maar bij het begin te beginnen: Ik ben veilig aangekomen!
De vlucht ging prima. Zo spannend was het eigenlijk allemaal niet. We hadden iets vertraging wegens ’n defect bij het laden van de bagage. Kleinigheidje.
Ik voelde me aardig vertroeteld in het vliegtuig. Had het eerste deel van de vlucht twee stoelen tot m’n beschikking en het avond eten genuttigd onder ’t genot van ’n Heineken biertje, wat wil je nog meer!
In Kigali hebben we ’n tijdje aan de grond gestaan. Daar kwam uiteindelijk een man naast me zitten. Eer dat we weer op hoogte waren richting Entebbe konden we ook alweer gaan dalen, dat was maar ’n klein stukje. Het vliegveld van Entebbe, wauw, niets bij Schiphol. Bij het kopen van ’t visum keek de vrouw me wat raar aan, tja, ik was iets te eerlijk geweest door te zeggen dat ik kwam voor ’n stage i.p.v. de adviezen op te volgen dat ik toerist was. Ze brabbelde wat, waarop ik zei dat ik het niet verstond, ze trok ’n scheef gezicht en zette ’n stempel. Dik voor mekaar dus! Eenmaal buiten op het vliegveld stonden rijen dik donkere mensen met naambordjes. Godzijdank werd ik door Chris (de projectleider hier) opgehaald, blank, dus makkelijk te herkennen ;-) Daarna heerlijk geslapen in ’n hostel.
De volgende dag ’n beste reis met het OV van Uganda gemaakt naar Bukomansimbi. Ja, das ’n mooi ritje. Het eerste stuk was dat in ’n Matatoe (busje voor -15 pers). Hier stappen de hele weg door mensen in en uit, en de conducteur hangt uit ’t raampje om mensen duidelijk te maken dat er nog plaatsen zijn in de Matatoe. In Kampala aangekomen, moesten we naar de volgende Matatoe. Deze kun je vinden op hét taxipark. Jemig wat ’n park! De busjes staan strak langs elkaar geparkeerd zodat je precies in kunt stappen. Nadat onze Matatoe eindelijk (dit kan behoorlijk wat tijd duren..) vol zat konden we gaan rijden. Fijn was dat de chauffeur leek te gaan rijden, en na enkele meters weer rustig uitstapte en weer ’n kwartier weg bleef.. Na dit riedeltje een paar keer te hebben herhaald zijn we uiteindelijk op weg gegaan. Ik heb me trouwens behoorlijk verbaast onderweg, dit vooral in Kampala (de hoofdstad). Er waren daar onwijs veel mensen, gemiddeld zijn er per dag 5 miljoen mensen in de stad, terwijl er 1 miljoen mensen in de stad wonen. En wat zij de hele dag door doen? No idea! In ieder geval zijn er veel mensen die rusten, liggen, slapen. Tja, bijzonder.
Uiteindelijk slapen ongeveer alle passagiers in de Matatoe. Totdat we de ‘macdrive’ van Uganda benaderen. Op dat punt staan enorm veel mensen, en stopt de matatoe. Er stormen hele kuddes kinderen op ons af, en door de raampjes drukken ze flesjes frisdrank, spiesjes vlees en gebakken bananen. Ideaal. Na ’n korte stop snel weer door. Aangekomen in Masaka heb ik gepind en even wat boodschappen kunnen doen. Zodat ik als ontbijt, naast de mok warm water en het ei, ’n broodje Nutella kan nuttigen komende dagen. Daarna met een privé taxi (lees: ’n afgerachte Toyota waar wij alleen in zaten) naar de plek van bestemming gereden. Dit was ongeveer een half uur rijden, waarvan de laatste 13km over een zandweg. Deze zandweg is nog met geen zandweg in NL te vergelijken. Ondertussen was het eind van de dag, dus er liepen een hoop schoolkinderen langs de weg. Hier scheurde we met 80/90km per uur langs. En als ze op het randje liepen waar wij reden dan is het een kwestie van ’n paar keer toeteren om te waarschuwen dat wij eraan komen. Het toeteren is hier sowieso een gezellige bedoeling. Ze toeteren onder andere om te waarschuwen dat ze eraan komen en taxi’s toeteren om te laten weten dat ze plek hebben.
We gingen rond 11.15u weg uit Entebbe, en kwamen rond ’n uur of 6 aan in Bukomansimbi. Hier ben ik geïnstalleerd in mijn kamer voor de komende maanden. Ook heb ik kennis gemaakt met drie studenten van de Katholieke Pabo, Rosan, Bart en Remco. Zij zullen hier 3 maanden blijven en zijn mijn buren. Ondertussen trek ik veel met hen op. Erg gezellig! ’s Avonds zouden we bij Chris gaan barbecueën, maar omdat het regende zijn we maar pannenkoeken gaan bakken. Met jawel, heerlijke Hollandse stroop. Deze regenbui was maar een klein buitje, en tot dusver nog de enige bui hier sinds ik er ben.
De volgende dag op het project ’n rondleiding gehad. Erg leuk en mooi om te zien, maar ook erg bijzonder! De kleine kindjes van de lagere groepen roepen vooral ‘muzungu, muzungu’. En als je een oudere klas binnenloopt gaan alle kinderen voor je staan en heetten je welkom ‘Welcome our visitors, How are you?’ Donderdag heb ik op de basisschool ’n les bijgewoond, das ’n bijzondere manier van lesgeven vergeleken met Nederland. Ook denken ze hier ‘hoe meer, hoe beter’. Hierdoor begint de school door de week ’s ochtends om 7uur en gaan ze op de middelbare school door tot een uur of 9/10 ’s avonds. Ook op zaterdag hebben ze hier school. Bij de meeste lessen op de basisschool herhalen leerlingen in koor de hele les door wat de docent zegt. Donderdag aan het einde van de dag heb ik samen met Pascal (de man die hier bezig is met de schooltuin) de bijenkassen bekeken. De rest van de tijd heb ik rustig bij kunnen komen en kunnen wennen aan het weer. Dat is hier overigens niet verkeerd. Hoewel het met ’n temperatuur van 30 graden behoorlijk zweten is om de berg op te lopen. Ons huisje is wat hoger op de berg dan de scholen. Om in het dorpje te komen moeten we ook eerst de berg af. Oi, wat zal ik terugkomen met afgetrainde kuiten!
In het dorp doen we met regelmaat boodschappen, frisdrank, water en wc papier. Ook heb ik al ’n heus Uganda voetbalshirt gescoord voor 20.000 Shilling gekocht. Omgerekend €6,25.
Met ons Uganda shirt aan kwamen we op de terugweg van het dorp 2 docenten tegen. Rosan en ik kregen ’n leuk compliment: ‘Oh wauw, you look so smart! Hier in Uganda bedoelen ze met ‘smart’ mooi. Ze praten hier meestal in korte zinnen, maar niet heel duidelijk, waardoor ik behoorlijk goed moet luisteren wil ik er iets van kunnen verstaan.. Ook is het hier heel normaal dat je na een begroeting aan iemand vraagt hoe het gaat, om vervolgens te antwoorden met dat het goed gaat (wat je staat ook is).
Zaterdag zijn we naar Masaka gegaan. Hier hebben we gewinkeld, en vooral gewoon gekeken hoe het er aan toe ging. Ook hebben we een kijkje genomen op de markt. Dit was een markt met groente en fruit, en kippen. Die kippen kon je kopen om ze vervolgens 100 meter verderop, buiten de markt, te laten slachten. Dit slachten gebeurt onder het gezelschap van Maraboe’s. Onwijs grote vogels met ’n kop zo lelijk als de nacht! Die beesten zie je veel vliegen bij de stad, en iedereen heeft er een hekel aan. Nadat we het een en ander hebben geshopt zijn we bij een Belgisch restaurant gaan lunchen. Een cheeseburger met Belgische frieten, wat ’n genot! Dat is wel even wat anders dan de rijst met bonen die je tussen de middag op school krijgt. Dit schuurt overigens aardig de maag met zo af en toe het zand wat tussen de tanden knarst. Vervolgens hebben wij met z’n vieren ’n boda boda gepakt richting een zwembad. Een boda boda is trouwens een ander prima vervoersmiddel hier. Het is een motor waar je met, als je wil behoorlijk wat mensen op kunt. Wij nemen met z’n vieren vaak twee boda boda’s. Is op een zandweg trouwens niet altijd erg comfortabel. We klopten aan bij een groot hek met een beste beton muur erom. Na even te wachten ging de deur open, en wauw, stapten we haast in ’n paradijs. Hier hebben we ’n middagje heerlijk kunnen zwemmen en zonnen, oftewel Genieten! Daarna zijn we naar ons hostel gegaan. Hier hebben we met z’n vieren geslapen, gegeten en wat biertjes gedronken voor ruim €11,- p.p. Ideaal. Helaas was ook deze douche (net zoals alle andere) lekker fris. Gelukkig is dit koude water nog wel redelijk te doen bij warm weer, dat maakt het weer ’n beetje goed. Al blijft het koud..! Zondag zijn we met een docent van Kidsgear (de basisschool) naar de kerk gegaan. De eigenaar van het hostel heeft ons bij de kerk afgezet. Hij vroeg de avond ervoor hoe laat we hadden afgesproken. Dit was om 8uur. Toen hij vroeg met wie we hadden afgesproken, an African? Oh, gaf hij aan, dan was het vroeg genoeg om om 8uur daar weg te gaan. Tja, duidelijk African time. De kerk was net een combinatie van ’n live concert en een cabaretier. Er werden eerst liederen gezongen waarbij de mensen random staan te klappen, met handen te zwaaien of geknield zitten. Toen de pastoor er lekker in zat met zijn preek werd er met regelmaat behoorlijk gelachen. Een bijzondere beleving. Na de kerk kregen de visitors een warm welkom met ’n kop thee en chappati ( een soort pannekoek wat hier vaak als tussendoortje wordt gegeten). Later hebben we bij de bakker nog ’n lekker koekje gegeten en ’n stokbrood gekocht. Lekker voor vanavond bij de volgende poging voor ‘n barbecue. Nu is het zondagmiddag en hebben we even tijd om heerlijk te relaxen. Komende week zal ik me meer gaan richten op m’n opdracht.
Al met al is dit ondertussen ’n best verhaal geworden. Het was in ieder geval ’n prima eerste week, op naar nog heel veel van deze mooie weken! :)

Hieronder vind je een link van de blog van Rosan en van Remco. Daar staan ook leuke verhalen of foto’s op.
Rosanheite.reislogger.nl
https://www.facebook.com/remcotekentvooruganda?ref=br_rs