Trip door de Parel van Afrika!

Hier maar weer eens een update vanuit Oeganda!
Ik dacht dit keer met ’n kort verhaaltje klaar te kunnen zijn. Conclusie: Finaal mislukt…
Dus weet waar je aan begint!

Dinsdag 9 juni ben ik ’s ochtends vertrokken om richting Entebbe te gaan. Pap en mam kwamen ’s avonds aan, dus ik had alle tijd. Das maar goed ook, want tja, dat openbaar vervoer is uiteraard niet zo georganiseerd als in Nederland. Gezien het niet erg druk was, duurde het wat langer tot de bus vol was. Ja, je vertrekt echt pas als de hele bus vol is. (En wanneer je denkt dat die vol is, heb je het mooi mis! Dan worden alle stoeltjes in het gangpad nog uitgeklapt!)
Na op het vliegveld even te moeten wachten, waren dan ook eindelijk pap&mam daar! Ze hebben voet gezet op Afrikaanse bodem! We zijn naar ons verblijf gegaan en hebben daar onder het genot van een biertje heerlijk wat gekletst. Het was donker, dus zoveel konden ze (gelukkig) nog niet zien, dit hield de schok nog even weg ;)
De volgende dag zijn we naar Bukomansimbi gebracht. Hier zijn we van woensdag tot en met vrijdag gebleven. Pap en mam hebben het terrein gezien, de kinders blij gemaakt met ballonnen en springtouwen, het dorp bewonderd en zijn door docenten duizendmaal bedankt. Docenten bedankten hen voor het feit dat ik hier mag zijn. Heel bijzonder, ouders schijnen toch wel een hele belangrijke en bijzondere rol te hebben hier, dit terwijl je dat niet van hun eigen levensstijl afziet. Ouders zijn niet altijd meer bij elkaar, of wonen niet bij elkaar (bijv. ivm werk), en kinderen wonen bij een van de ouders of wonen bij school. Toch hebben wij de hele reis door reacties gehad van mensen die het zo bijzonder en goed vonden dat wij dit samen deden. Ja niet alleen het land maar ook de mensen, het blijft me verwonderen.
Vrijdagmiddag toen de regen was gestopt zijn we met een lokale taxi naar Masaka gegaan. Voor mij ondertussen een hele normale auto, voor pap&mam een oud roestig barrel die elk moment uit elkaar kon vallen. Prachtig om te zien hoe zij hun ogen uitkeken.
In Masaka aangekomen even gechillt in de zon en bijgekomen van de rit (Pap raakte er niet over uitgepraat, haha!). Daarna zijn we op een boda gestapt (jaja, mam had al haar lef bij elkaar geraapt, dappere dodo :) ) en zijn we naar de stad gereden. Hier hebben we wat rond gewandeld gekeken. Het was vrijdag dus marktdag, een gezellige drukte!
Vrijdagavond werd ons scheurijzer voor de komende week al gebracht! Hier gaan we vanaf morgen mee rond touren om de rest van Oeganda te bekijken!

Zaterdag zijn we rond een uur of 11 vertrokken richting Lake Mburo. Een prima weg, dus zo’n 3-4 uur later waren we op de bestemming. Uiteraard waren de eerste zebra’s en ander wild alweer gespot! Die middag zijn we gestart met een game drive (safari met de auto). Het dak eraf en gaan! De nacht doorgekomen in tenten, en de volgende ochtend weer gestart met een game drive. Om half 7 in de auto, in de hoop zoveel mogelijk dieren te kunnen spotten. Bij terugkomst van de safari hadden we plots een zachte band. Gelukkig heeft een local met hulp van ons pap de band snel vervangen en konden we weer door. Even genieten van een ontbijtje en daarna de weg vervolgen richting Lake Bunyonyi.

Dit was een redelijk lange rit, en ik herinnerde mij de weg nog van de vorige keer (meer gaten dan asfalt, slecht weer en een lekke band), reden genoeg om op tijd te vertrekken om zo genoeg tijd te hebben. En inderdaad, de weg was niet al te best…! Máár gelukkig zit er vooruitgang in, en was het al wel weer iets opgeknapt in vergelijking tot de vorige keer.
Deze nacht sliepen we weer in een tent, ditmaal met prachtig uitzicht over het meer. De volgende ochtend dan ook genoten van een boottochtje over dit meer. Lake Bunyonyi, het diepste meer van Oeganda (+-900m) met maar liefst 29 eilandjes.

Maandag zouden we door naar Bwindi. Een onwijs mooie plek waar je wel even iets voor over moet hebben als je niet zo gek bent van hoogte in combinatie met slechte wegen. In Kabale hadden we afgesproken met de manager van de slaapplek voor deze nacht. Hij zou met ons meerijden naar boven. We stonden nog niet stil met de auto op de afgesproken plek of er stopte al een boda naast ons met twee mannen, ‘yes i’m Joseph’. Oh hallo! Een beetje overrompeld gezien ik hem niet zó snel bij ons had verwacht. Tja, een groene auto met Mzungu’s is blijkbaar makkelijk te herkennen! ;)
Gaan met die banaan! Ik vond het weer een machtig weggetje! En ik moet zeggen het rijd een stuk relaxter wanneer het licht is. De vorige keer hebben we deze berg op reden, was het al donker geworden, dit i.v.m. pech onderweg. De weg was ook aardig goed, dus het ging dan ook prima! We waren de plek waar we de vorige keer moesten gaan lopen alweer voorbij! Maar tot op zekere hoogte… mochten wij ook dit keer te voet verder. Het was een nat gedeelte, en er stond een truck vast, waardoor wij er niet langs konden.. Dus hup, de bagage werd al naar boven gesjouwd, en we mochten het laatste kwartiertje lopen. Bij aankomst stond de eigenaar al met glaasjes passievruchtsap op ons te wachten. Rustig gezeten, gekletst en sommige van ons vooral bijgekomen van de rit :). Daarna zijn we naar onze tenten gebracht, wauw! Wat een machtig uitzicht! (de vorige keer hadden Manon en ik écht de verkeerde tent gekozen! ;)) Een prachtig uitzicht over het Impenetrable Forest. (eindelijk een plek gevonden waar pap gewoon eens stil kon zitten! ;) )
In Bwindi hebben we een kameleon experience gedaan, oftewel op zoek naar de 3 hornige kameleons! En ja hoor die dan ook gevonden! Het was er dan wel een met twee hoornen (een heeft ie waarschijnlijk verloren tijdens een gevecht of dergelijks), maar gaaf was het wel! Toch mooi dat die beestjes hier gewoon in de natuur lopen! ’s Avonds genoten van een heerlijk rood wijntje bij het kampvuur, om vervolgens weer lekker een voorverwarmd bedje in te duiken! Want ja, we zitten op hoogte, dus het is hier ’s nachts altijd fris (zeg maar gerust: koud)! Lang leve de warme kruik!

Woensdag zouden we op tijd vertrekken richting Queen Elisabeth. Dit was weer een lange rit. Het was een regenachtige morgen. Om 9.15 trappen we de auto aan om dit mooie gebied weer achter ons te laten. Ik rij de dam af en veel verder komen we al niet. Door de regen was de weg heerlijk glad was geworden… Emmy, de eigenaar van de slaapplek, zal het eens proberen. De eerste paaltjes van het hek worden al uit de grond getrokken, zodat hij meer ruimte heeft en het wel zal lukken. Helaas, dit lukt ook hem niet. (Gelukkig maar, lag het niet aan mij! ;) ) Ondertussen hebben zich alweer heel wat mannen om ons heen verzameld. Uiteindelijk blijkt dat alleen de bovenste laag van de weg zo glad is, dus is het idee die laag van de weg te schrapen of er ander zand op te gooien. Nadat de jongens zo een spoortje hebben gemaakt probeert Emmy het nog eens. En ja hoor, na flink de motor te laten brullen (tot koken aan toe) heeft het succes! Dus de jongens weten wat te doen!: De hele weg door zo’n spoor maken….! Zo komen we beetje bij beetje verder. Ook in zo’n situatie zijn de mensen zo behulpzaam. Mensen die gewoon met hun parapluutje langs lopen trekken hun schoenen uit om mee te gaan helpen. Lovely people! Met een vertraging van ruim anderhalf uur bereiken we dan het punt vanaf waar wij zelf verder kunnen rijden. We nemen een andere route, die korter is maar die ik niet ken, gelukkig heeft Emmy een mooi kaartje getekend, dus dat moet lukken! We gaan de berg aan de andere kant weer af. Onderweg komen we nog flink wat natte/modderige plekken tegen, maar hee met onze 4x4 wielaandrijving banjeren we er zo doorheen! Na heel wat kilometers over de zandweg bereiken we Queen Elisabeth.
Het barst hier van de vlinders! In het begin proberen we nog uit goed fatsoen hele zwermen die op een hoop stront zitten te ontwijken. Uiteindelijk geven we het met ál die vlinders op en scheuren we door. Het is het vlinderseizoen dus het sneeuwt er letterlijk vlinders. Deze nacht slapen we niet in tenten maar in huisjes. Wat overigens niet betekent dat je de wilde dieren niet hoort. We zaten vlakbij het meer, en ’s nachts stond er dan ook rustig een nijlpaard onder ons raam te brullen, die graasde heerlijk rond.
In Queen hebben we de volgende ochtend de chimp tracking gedaan. We liepen hier dwars door het regenwoud tussen de wilde dieren. Af en toe hoorde je zo’n brul van een nijlpaard voorbij komen. Wauw super tof, ik kreeg écht het gevoel dat ik in een film liep (ik voelde me zelf alleen nog net geen filmster ;) ). Na ongeveer een uurtje lopen en goed zoeken hebben we ze gevonden! De chimpansees! Ze zaten vrij hoog in de boom, maar het was gaaf om ze te zien. Ook weer bijzondere beestjes!
De terugweg in de auto een hoop overstekend wild gehad..! Tja, das dan wild waar je echt wel even voor in de ankers moet. Tot drie keer toe was er een groep olifanten die voor onze neus de weg overstaken. Pap reed, dus ik kon heerlijk met mam vanaf het dak genieten van deze imposante beesten.
’s Middags relax bij een boottochtje over een rivier. Altijd leuk om het dan weer van een andere kant te zien! En ’s avonds een heerlijk diner gehad in een uber chique lodge.
De volgende dag was het na de gamedrive ook weer tijd om Queen Elisabeth national park te verlaten.
Ons rammelend barreltje heeft ons vervolgens weer veilig in Masaka gebracht :) (hulde aan de ductape die de voorlampen op de plek heeft laten zitten).

En toen was het alweer zaterdag 20 juni. Tijd om pap&mam weer uit te zwaaien. De eigenaar van de auto heeft ons naar Entebbe gebracht, waar ik pap&mam gedag heb gezegd. Ik ben weer met hem mee terug gegaan en hij heeft me veilig in Bukomansimbi gebracht. Na een overheerlijk lasagne diner te hebben genuttigd bij Chris, weer terug naar m’n eigen plekje & bedje. Lekker back to basic overigens, zonder stroom, dit omdat de docenten die naast mij wonen de rekening niet hadden betaalt. Ach, lekker rustig dus! ;)

Het was me weer een onwijs gave trip! En nu ik dit mooie land nog een keer zo heb mogen bewonderen, ben ik er nog gekker op geworden! Ik weet het zeker, het is écht the pearl of Africa!

Zondag hoorde Chris en ik dat er een festijn was in Bukomansimbi. Reden om een kijkje te nemen. Haha, dit was weer machtig om te zien. Je kunt het vergelijken met een soort kermis in Nederland, maar dan anders…! Haha. Er waren namelijk een draai- en zweefmolen aanwezig, maar er waren ook verschillende dieren. Nou als je dit ziet, snap je niet waar ze zich in Nederland druk over maken om wilde dieren in het circus, wat ’n giller! (maar natuurlijk is het niet te vergelijken met Nederland, dat mag duidelijk zijn). Zo zat er een klein krokodilletje in een karig inieminie hokje. Om even te showen dat het een echte was, prikte de man met een stalen pen even tegen het beestje aan, zo bewoog het, en was het dus duidelijk dat het een echt dier was. En dit was hetzelfde voor de slangen en schildpadden en jawel konijnen (leuke variatie). Een bijzonder festijn.

Nu is het alweer aftellen naar de laatste daagjes! Hoewel ik daar misschien liever nog wel niet aan wil denken… Het gaat nu wel heel snel! :( Over twee weekjes en een paar uurtjes ben ik alweer op mijn weg terug naar Nederland.
Maar uiteraard is het ook leuk te bedenken dat ik over drie weken zaterdags weer een feestje sta te bouwen met alle leuke mensen in Nederland! En uiteraard kijk ik daar ook zeker naar uit! Maar goed, tot die tijd moet ik hier dus nog maar even goed genieten van alles! :)

See you soon!