Weekjes Bukomansimbi

Ondertussen zijn we alweer een paar weekjes verder en staat er het volgende leuke bezoekje alweer voor de deur (of beter gezegd, op het vliegveld). Ik zal m’n belevenissen van afgelopen weken nog even delen.
De eerste paar dagen dat iedereen weg was heb ik nog even kunnen chillen in Entebbe. Heerlijk relax. Daarna zou ik met Chris, zijn moeder (Sandra) en een vriendin (Lucie), die een paar dagen later arriveerde, met de taxi naar Bukomansimbi gaan.
Tussendoor heb ik met Chris nogmaals een bezoekje aan het vliegveld mogen brengen, gezien er iemand van de andere stagiaires (een hele handige knul die in principe nooit wat vergeet.. alleen af en toe gewoon iets laat liggen), zijn laptop was vergeten op het vliegveld. Nadat we van het kastje naar de muur waren gestuurd waren we erachter, er was ’n laptop gevonden, maaaar die lag in het kantoor waar twee personen de sleutel van hadden, en die waren beide niet aanwezig. Oftewel kom de volgende dag maar terug. Gelukkig bleven we nog even in Entebbe en is de volgende dag alles goed gekomen. Zo heeft deze jongeman voor de verandering wéér eens geluk! ;)
21 mei was ik eindelijk weer lekker op m’n stekkie in Bukomansimbi. Daar was ik wel weer aan toe :)
De komende weken staan vooral ook in het teken van de vele mensen die langs zullen komen op het project. Zo begonnen we deze vrijdag met een Belgische jongen. Hij had in Wageningen gestudeerd. Zaterdag heb ik samen met deze Belg en Pascal (de ‘farmmanager’) in het dorp gegeten. Dit hebben we bij ’n plaatselijk vrouwtje gedaan die wel het e.e.a. qua eten klaar had, en toevallig ook ’n bankje en een tafel had. We konden binnen gaan zitten, en binnen no time stond het eten er voor ons. Met regelmaat kwam er iemand even het gordijn opzij doen om te checken dat er bij haar echt Mzungu’s aan het eten waren. Tja, na al deze maanden blijven we nog steeds een heuse attractie. Voor 12000 shilling hadden we met z’n drieën onder het genot van een frisje, onze buikjes weer vol gegeten. (voor €1,30 per persoon dus)
Verder was het de eerste dagen wel even wennen zonder de gezelligheid van Remco, Bart en Rosan. Is dan toch even anders. Met name de avonden. Overdag ben ik op school aan het werk en vermaak ik me wel. ‘s avonds is het al vroeg donker dus niet heel veel meer te beleven. (tjaa dan mis ik die lekkere zomer avondjes van Nederland toch wel een beetje hoor!) Zondagmiddag mocht ik met Sandra en Lucie mee naar het ziekenhuisje bij ons onderaan de berg. Zij hadden een heleboel materialen uit Nederland meegenomen dat zij gingen geven. Deze kliniek biedt hulp aan vrouwen die gaan bevallen, en doen ook aan dingen als gezinsplanning. Erg leuk en interessant om een keer te zien. En ook leuk om te zien hoe ontzettend dankbaar deze lieve zusters waren! Bij het weggaan woog de tas dan ook nog zwaarder dan de heenweg, ditmaal gevuld met fruit.
Nu Rosan als kamergenootje weg is, kreeg ik er heel fijn ander gezelschap voor terug! Er kwam een muis op bezoek. Helaas stelde ik zijn gezelschap toch niet zeer op prijs… en is hij ondertussen (gelukkig) niet meer gespot! (lang leve de muizenkorrels.)
Verder zijn de weekjes vrij rustig geweest. Afgelopen maandag is er een nieuwe groep studenten gearriveerd. Dit is een groep met 8 Duitse en Nederlandse studenten van het Windesheim Honours college. Die komen hier 3 weken lang werken aan een opdracht. Dus ja, mijn rust was van korte duur! ;)
Afgelopen vrijdag heb ik samen met Pascal weer ’n bezoekje aan de bijen gebracht. Ditmaal was het echt een spoedbezoek. De bijen waren weer goed in de verdediging en heel wat bijensteken verder zijn we ‘m dan ook maar gauw weer gesmeerd. Blijkbaar vond ook m’n voet het bezoek iets minder prettig en heeft die bedacht om maar vol vocht te gaan zitten. (opzich niet heel gek als je meer dan 10 steken op dezelfde plek krijgt..) Dus nu is het maar duimen dat het gauw weer weg trekt… En ’n les voor de volgende keer, misschien toch maar laarzen aan te trekken… geen overbodige luxe denk ik zo.
Zaterdagavond ben ik met Chris de Champions League finale (Juventus - Barcelona) in het dorp gaan kijken. Machtig om dat een keer mee te maken! Het schuurtje had muren van platgedrukte kartonnen dozen, er stonden allemaal rijen met bankjes (lees houten latten leunend op houten palen), en er stonden een klein tv’tje en een beamer scherm naast elkaar. Daar zaten we, twee mzungu’s met zo’n 150 mannen (totaal aantal vrouwen: 1) in een schuurtje voetbal te kijken. Duidelijk werd dat de meerderheid voor Barcelona was, het was dan ook behoorlijk feest (lees: gegil) toen Barcelona de 1-2 maakte. Met een uiteindelijke uitslag van 1-3 en een (voor als we die nog niet hadden) gehoorbeschadiging in the pocket gingen we weer naar huis.
En dit alles voor 1500 shilling! (nog geen 50 eurocent)
De terugweg nog even gestopt bij ’n plek waar ze sprinkhanen vangen. Hier staan behoorlijke bouwlampen en tonnen waar de sprinkhanen in vallen door de weerkaatsing van het licht op aluminium golfplaten. Er vlogen er behoorlijk wat rond. Leuk om te zien!
Zondag heb ik me sinds maanden weer eens gewaagd op het fietszadel en een heerlijk een rondje gedaan op de mountainbike! We hadden de mountainbikes op laten knappen en Rosan en ik hadden ’t plan nog ’n rondje te gaan fietsen, echter was dat er niet echt meer van gekomen helaas. Ik heb heerlijk bergje op bergje af langs wat dorpjes en huisjes gefietst. Onderweg een paar keer een technisch mankementje gehad, maar gelukkig zit dat fietsen maken toch ’n beetje in de genen van de familie Maas en kon ik daardoor mijn route spoedig weer voortzetten. ’s Middags bij Chris genoten van ’n heerlijk vers gebakken bammetje met kaas (goddelijk) en ’s avonds nog van eigen gemaakte lasagne. Genieten! Ja, het was 'n prima weekendje.
Ondertussen is alles geregeld voor de trip met pap&mam. Dinsdag vertrek ik met het ov naar Entebbe, om daar pap en mam ’s avonds te verwelkomen. Na een paar dagen in Bukomansimbi te vertoeven zullen we daarna een mooie route gaan maken langs verschillende parken. Yes ik heb er zin in!